Howzit?

Dag lieve mensen!! En, hoe is het in NL? Ik hoorde dat jullie mooi weer hebben (gehad?)?! Erg fijn, Hollandse zomer, tot laat op het terras zitten etc...dat is er hier helaas niet bij en daar moet ik erg aan wennen. Om half 6 begint het te schemeren en om 6 uur is het gewoon pikdonker! Met als gevolg dat ik om 9 uur het gevoel heb dat het bedtijd is en aangezien er hier geen verwarming in huis is en het bovendien winter is, kruipt iedereen maar in bed en ben ik dus vaak voor half tien al onder zeil... Ik zal even (hopelijk in het kort) vertellen over de afgelopen tijd. Slechts drie dagen na mijn vertrek ontdekte ik dat bad karma me nog steeds achtervolgt...Ik had een gemiste oproep van de Rabobank. Ik dacht dat dat was omdat ik zojuist een auto had gehuurd en er dus een "groot" bedrag was betaald met mijn creditcard. Ik ging pinnen en kreeg als melding "excessive pin attempts"... hmm... Na wat telefoontjes met Nederland bleek dat mijn pinpas was geblokkeerd want hij is geskimd!!! Hoe dan?! Wanneer dan??!! Er is gelukkig geen schade, de Rabobank was er op tijd bij. Maar nu het volgende: "we kunnen u een nieuwe pas toesturen in Zuid Afrika, maar dan zult u eerst schriftelijk verzoek moeten doen tot een adreswijziging en dan duurt het ongeveer vier weken tot de nieuwe pas op het adres aankomt". Pff.... Anyway, na een tijdje kletsen ging mevrouw akkoord met een adreswijziging per email en kan ik vanaf nu gratis met mijn creditcard pinnen. Ik heb het adres van een man bij wie ik vrijwilligerswerk ga doen in Kaapstad gekregen en hopelijk vind ik daar over een maandje dus mijn nieuwe pas;) Dinsdag de 22e zijn we met zijn drieen naar Arts on Main gegaan. Dat is een erg gezellig stuk met kunst-gallerijen, een tuin waar je relaxt kan zitten eten en drinken en op zondag een marktje met lekker vers eten etc. Lerato ging erheen met buurvrouw/vriendin Sindi om te kletsen met een Duitser die een soort van project/conferentie gaat houden hier in de buurt. Sindi is onderdeel van het geheel en Lerato zal de fotograaf zijn. Kutlwano en ik hebben lekker een drankje gedaan in het zonnetje; ik geniet echt van de zon, hij is er altijd en zodra ik de kans heb doe ik even mijn ogen dicht met de zon op mijn gezicht. Het mag dan winter zijn, de zon brandt goed als je er pal in zit. We hebben wat exposities bekeken en nog meer van de zon genoten. Deze job voor Lerato betekende dat we niet naar Swaziland zouden gaan aankomend weekend. Onze plannen voor een roadtrip worden dus even vooruit geschoven. Lerato heeft vakantie, maar pakt dit soort projecten graag aan natuurlijk. Aan het eind van de middag reden we door het centrum van Johannesburg. Man wat een hectiek! Onvoorstelbaar wat een drukte. Het krioelt er echt van de mensen. Het leven lijkt zich op straat af te spelen, iedereen probeert wat te verkopen, van losse sigaretten tot sinaasappels tot zelfgemaakte kunst. Overal loopt volk, overal zie je mensen met grote zakken op hun hoofd en vrouwen met kindjes op hun rug geknoopt, soms met zoiets eenvoudigs als een versleten handdoek. En die kids hoor je niet klagen hoor, ze hangen daar gewoon, kijken rond of slapen. Het was echt indrukwekkend, niet direct beangstigend, maar ik zou hier niet graag willen rondlopen, ook niet met donkere locals. Het is gewoon te druk, en het kan niet anders dan dat je hier als blanke opvalt... Later zijn we naar het huis van Sindi en Devon gegaan. Wat een fantastisch huis! En wat een fantastische sfeer! Er loopt volk in en uit, een stel jonge jongens en meiden, de buren, andere vrienden, iedereen is welkom. Het bleek de verjaardag te zijn van een van de meiden, dus er was een grote pan soep gemaakt, er werd brood geroosterd, de biertjes, wijntjes en whiskey kwamen tevoorschijn, er werd hout gehakt in de tuin voor een haardvuurtje en het scrabblebord verscheen op tafel. En dan is het dus koud, het huis is niet super onderhouden, maar de mix aan mensen, het feit dat het een bij elkaar geraapt "zooitje" is qua inrichting, kleding en mensen, maakte het een ontzettend sfeervol geheel. Ik hou er van, who cares dat de witte banken zo ranzig zijn dat ze worden bedekt met kleurrijke Afrikaanse kleedjes en dat mensen niet matchende mutsen,sjalen en dikke truien over elkaar aan trekken om het lekker warm te hebben?! Kortom, het was een fijne avond, met fijne, oprechte mensen. Iedereen wil ook echt weten hoe ik heet, ze herhalen m'n naam, vragen hoe je het spelt en wat de betekenis is. Blijkbaar is Gonne een woord in een van de Afrikaanse talen (Xhosa of Zulu?) en betekent zoiets als "to be" of de "reason"... Ze zeggen nu dus ook Gonn'e zodat het niet op dat andere woord lijkt. Woensdag de 23e wilde Lerato lekker in huis rondhangen, dus Kutlwano was mijn gids voor de dag. Je kunt Jo'burg niet echt ervaren als je niet met een taxi ergens heen bent gegaan. En met het woord "taxi" wordt dan een brak busje bedoeld waar bankjes in zijn gebouwd zodat je er met vijftien man in kunt zitten. Voor een paar cent word je dan overal naartoe gebracht. Kutlwano en ik zijn eerst Yeoville in gewandeld en ik moet zeggen dat ik me in het levendige gedeelte van de wijk al wel iets ongemakkelijk voelde. Ik was echt de enige blanke en dat valt toch op. En ik had niet het idee dat mensen iets van me moesten hoor, maar gewoon, die drukte, al die mensen om je heen. Maar met een donkere local naast me wist ik dat ik me niet druk moet maken. Het is meer dat dan de woorden uit de Lonely Planet "Yeoville en Hillbrow zijn wijken die je maar beter ontwijkt" in mijn gedachten verschijnen dan dat ik me direct onveilig voel. Maar goed, even wachten op een taxi, dan steek je je hand op en werk je je een weg tussen de mensen door naar een lege stoel. Wat een ervaring! Die taxi's doen niet aan verkeersregels, ze knallen overal tussendoor en rammen geregeld op hun toeter om voorrang te kunnen nemen. Iedereen geeft zijn geld door via andere passagiers zodat het bij de chauffeur aankomt. En vaak is degene naast de chauffeur de pineut, dan moet jij als passagier dus het geld aannemen, tellen, wisselgeld teruggeven etc. We reden ook door Hillbrow, ook weer zo indrukwekkend als het centrum gisteren. Ontzettend veel mensen op straat! Kutlwano vertelde dat hij hier ook niet graag rondloopt, dus ik neem genoegen met deze tour op vier wielen door deze wijk;) Een paar minuten later reden we Braamfontein in, wat een contrast binnen zo'n korte afstand. In Braamfontein staat een universiteit, dus er loopt een mix aan mensen rond. Jonge, hippe mensen, blank en donker. Er hangt een laidback sfeertje. We gingen naar een koffiebarretje waar je gratis kunt internetten. Helaas was het internet bezet dus namen we genoegen met een kop koffie in de binnentuin welke was omringd door gallerijtjes en winkeltjes. Vervolgens zijn we via de Nelson Mandela brug naar Newtown gewandeld. Via Market Square (wat vroeger echt een gezellige plek was met marktjes en muziek etc, een "place of interest" volgens mijn Lonely Planet uit 2003) liepen we over een groot plein (waar voorheen concerten werden gehouden etc.) langs het Africa Museum en toen besloten we dat het tijd was voor een drankje. En in plaats van op een hip terras te gaan zitten, nam Kutlwano me mee naar een Shebeen. Dit is een soort van liquorstore waar je ook kunt gaan zitten, maar het is dus niet zo fancy als een bar. Ik vond het erg gezellig, opnieuw dat laidback gevoel, een 0.75l fles bier erbij en lekker kletsen. Na dit biertje zijn we teruggewandeld over de brug. We doken een soort van Ierse pub in, Kitcheners. Daar hebben we wat gegeten en nog wat biertjes gedronken en gekletst. Later op de middag werd het drukker en heb ik me onder de locals begeven. Genoten van de moeilijk verstaanbare barman en zijn humor. Iedereen was wederom geinteresseerd in mijn naam en afkomst en zodra een oude grijze blanke man me in het vizier had, werd ik constant in de gaten gehouden...pff... Eerst vroeg ie al of ie te oud voor me is..?! Vervolgens volgde ie me naar de wc en wilde ie me zijn auto laten zien, we konden wel een ritje gaan maken...?! Toen wilde ie met me dansen..?! En toen Lerato zich bij ons had gevoegd en zij en Kutlwano aan de bar zaten te kletsen, kwam ie in mijn oor hangen om te zeggen dat ik uit moet kijken voor AIDS "met die mensen"...pff, what the fuck eikel! Toen was ik er echt klaar mee! We zijn naar huis gegaan, hebben heerlijk lam uit de oven met zelfgemaakte "pap" gemaakt. Pap wordt veel gegeten hier. Volgens mij is het gewoon een mixje van meel of maizena ofzo met water. Het is kneedbaar en je eet het dus met je handen. Donderdag de 24e zijn we lekker ergens gaan lunchen en wilden toen langs de Goodman Gallery om het schilderij van president Zuma te bekijken. Er is grote ophef rond dit werk, waarop Zuma met zijn ontblote genitalien is te zien. Politiek gedoe, rechtzaken, demonstraties etc. Het suffe is dat meneer Zuma zelf zijn broek heeft uitgetrokken om te poseren. Dat een artist vervolgens dit piece of art tentoonstelt is vrij logisch lijkt mij. Wij wilden de Spear ook graag zien, maar helaas was de gallerij dicht die middag. 's Avonds moest Lerato weer ergens werken, dus zijn Kutlwano en ik met de auto naar de opening van een foto-expositie gegaan. Een hele happening met een mix aan publiek. De foto's waren best mooi, maar je was er zo doorheen gewandeld. Buiten werd sfeer gecreeerd met heaters, vuurkorfjes en een live "band". Ene Jeremy zette de boel op stelten mijn zijn one-man-show. Hij had een gitaar, zijn stem en een of ander apparaat waarmee ie dingen kon opnemen over elkaar en weer kon afspelen. Zo leek het dus net of er een complete band stond te spelen. Erg leuk en vooral knap! Ik heb weer een aantal mensen ontmoet waaronder een Belgisch meisje dat ook in Yeoville woont. We zijn samen met deze meid en haar vriend terug gereden, ik reed. Op zich ging het prima, ik moet alleen ook wennen aan de stopborden, waarvoor je dus ook daadwerkelijk dient te stoppen. In Amerika knalde ik er ook vaak doorheen en nu dus weer... Ik ging een klein stukje achteruit om een andere auto te laten passeren en zag toen een politie-busje aan komen rijden. Hij had voorrang, maar wachtte...ajj... dus ik draai de bocht om, en ja hoor, sirene, dikke zwaailichten...dus... Ik de auto aan de kant en toen ik een man of acht uit het busje zag komen kreeg ik het toch wel even benauwd. Politie is hier zo corrupt als ik weet niet wat, vaak vinden ze wel iets om je voor aan te houden en dan kun je ze geld betalen en omkopen. Anyway, we moesten uitstappen, een grote imposante politieman vroeg met boze blik om mijn paspoort en rijbewijs. En hij vroeg of ik zeker wist dat ik niets had gedronken... De mannen werden ondervraagd, eerst dachten de agenten dat ze ons blanke vrouwen mee hadden genomen om sex mee te hebben. Toen vroegen ze waar we vandaan komen en toen die andere gast vertelde dat we van een art exhibition zijn concludeerden ze dat wij van de Spear moeten zijn haha, fantastisch! Met zaklampen werd de auto doorzocht en toen vond een agent een beugelfles Grolsch aan de bestuurderskant...ajjj... Lerato vult die altijd met water, maar Kutlwano moest praten als brugman om de agent ervan te overtuigen dat de chauffeur echt geen bier zat te tanken haha! Maar goed, we mochten gaan, ze konden niks vinden en vonden het hele Spear idee wel amusant geloof ik! Ik moet zeggen dat ik best even onder de indruk was, erg intimiderend zo'n groep agenten! Vrijdag de 25e zijn we naar Eastrand gereden. Kutlwano is daar opgegroeid en hij moest wat dingen bij zijn ouders ophalen. Ook nu was het contrast weer erg groot en duidelijk. Dit zijn grote wijken, ze lijken haast Amerikaans. Goed onderhouden huizen en straten enzo. Op straat hebben we bij een klein tentje een Kota gegeten, een broodje met worst, vlees, kaas, saus en friet, gewoon hop, alles bij elkaar! Vervolgens hebben we in Newtown bij Ko'spotong in het zonnetje gebruik gemaakt van de gratis waardeloze internetverbinding onder het genot van een drankje. Op de terugweg bij buurman Devon langsgegaan voor een drankje en een potje scrabble. Zaterdag de 26e was dus de dag van het project/conferentie van de Duitsers en Sindi. In het kort is het een stuk over het jaar 2081, hoe ziet de wereld eruit in dat jaar. In het kader hiervan gingen mensen praten, zingen, gedichten voordragen en speculeren over de toekomst. Lerato moest van iedere bezoeker een foto maken en iedereen moest een voorwerp achterlaten. Allefoto's en voorwerpen werden online gezet ergens en mensen van over de hele wereld konden reageren en vertellen wat zij denken wat de voorwerpen voorstellen in het jaar 2081. Erg vaag allemaal als je het mij vraagt;). Voordat alles begon werd ik aangesproken door een rastaman met vreemde hoed. Hij was onderdeel van een bandje dat tijdens de het programma ergens zou optreden. Eerst was ik nog wel van hem gecharmeerd, hij was erg geinteresseerd en vertelde dat hij trips organiseert. Hij vroeg dus waar ik allemaal heen wil en zei dat ie een aantal dingen wel voor me kan regelen. Vervolgens vroeg ie of we een keer wat gaan drinken, en een tel later vroeg ie hoeveel koeien mijn ouders voor me willen! Haha, ik moest zo lachen, tranen in mijn ogen! Hij keek me wat ongemakkelijk en verwonderd aan dus toen zei ik met mijn meest serieuze gezicht dat dat niet zo werkt in Nederland. Hij bleef aandringen en vroeg vervolgens of mijn ouders soms de Big 5 willen, die kan ie ook voor ze regelen hoor! Haha, wat een feestnummer. Ik zei dat mijn ouders niks te zeggen hebben over mijn eventuele trouwpartner, maar hij bleef ervan overtuigd dat zij bepalen met wie ik trouw en dat hij echt een hele goede kandidaat is...pff...hihi:) Anyway, toen begon ie over mijn lach en dat ie flauw ging vallen, zo mooi is mijn lach...toen was ik wel klaar met deze gast haha, en ik was dus blij dat hij aan het werk moest;) De conferentie 2081 was vrij saai, het tweede deel was nog wel grappig, maar ik was blij toen het om zes uur was afgelopen. We zijn in de Indiase wijk bij een Indiaas restaurant gaan eten en reden vervolgens naar een museum vlak naast de Mandela Brug. Daar was een Africa Day celebration met allerlei dichters en stand-up comedians op het podium. Ik kon veel niet meekrijgen vanwege het feit dat ze vaak geen Engels spraken, maar van de vijf schaarsgeklede drummende mooie mannen heb ik wel genoten;) En bovendien was er een gratis goede internetverbinding, dus ik heb lekker zitten whatsappen en facebooken;) Af en toe de gelegenheid hiertoe is toch wel fijn in het afkickproces;) Zondag de 27e gingen we aan de wandel. Nog in het kader van 2081 van gister gingen we wandelen naar een geheime locatie waar we nog meer zouden speculeren over het jaar 2081. We dachten dat de wandeling vlakbij Soweto zou eindigen, en aangezien ik graag naar Soweto wil in het weekend kwam dit perfect uit. Toen we vertrokken bleek echter dat we helemaal niet richting Soweto liepen haha, dus dat was een beetje jammer. De wandeling was niet heel boeiend, dan maar in het kader van de lichaamsbeweging;) We eindigden bij Miniland, een soort wanabe Madurodam. Ik vond het niet heel interessant, dus heb lekker van het zonnetje zitten genieten. Later gingen we met een taxi terug naar het beginpunt. En guess what? Ik mocht helemaal voorin de taxi, knusjes tussen de chauffeur en zijn buddy! Man man wat een ervaring. Stoelen zitten half los, er zijn geen gordels, overal zitten dingen aan elkaar geplakt met duct tape, er is geen ruimte voor je benen en de chauffeur neemt tijdens het rijden door het drukke verkeer uitgebreid de tijd om met je te converseren en je tijdens deze ondervraging goed aan te kijken...whaaa... Maar goed, dat hebben we ook weer overleefd;) Bij het beginpunt hebben we op straat bij een klein "braai"tentje goedkoop eten gekocht en dat namen we mee naar Newtown. Voor 3eu heb je een gigantische heerlijke steak, een homp pap, saus en een maiskolf! In Newtown hebben we tussen de daklozen die op het gras liggen op te warmen in de zon zitten picknicken. Ondertussen hielden we de bar Sophiatown goed in de gaten, want daar zou Madala Kunene optreden, een beroemde en populaire gitarist. Het zou om twee uur beginnen en om kwart over vier was het dan zover. Kutlwano, Lerato en Sindi waren super enthousiast, dit was echt een big deal voor hen, om hem live te zien en horen. Ik ken de goede man natuurlijk niet, maar ik vond het ook erg mooi. Na het optreden hebben we nog even bij Sindi en Devon gezeten. Maandag de 28e was mijn beste dag tot nu toe. We gingen dan eindelijk naar Soweto, ookal schijnt het in het weekend leuker/mooier/echter/interessanter te zijn, we gingen! Lerato komt uit Soweto maar komt er niet meer vaak. Ze besloot dat we haar neef en een vriend zouden vragen voor een rondleiding. Dus Massilo en Tato stapten in en daar gingen we, door de grootste zwarte wijk van Zuid Afrika. In de jaren zestig werd besloten dat de mix van mensen in Johannesburg moest vedwijnen. Alle niet-blanken werden dus naar de South Western Township (Soweto) gebracht waar ze eerst in kampen terechtkwamen en waar vervolgens wijken werden gebouwd. Wij reden eerst naar de "twin towers" die ik ken uit de clip van Soweto Entsha, Come to Africa. Masilo weet veel over Soweto en hij heeft me ook veel verteld. De torens werden vroeg gebruikt voor elektriciteit productie voor Johannesburg. Uit de toren met koelwater kwam ook veel rotzooi waar mensen en vooral kinderen vroeger ziek van werden. Dus Soweto werd opgescheept met de troep terwijl de elektriciteit die er werd gewonnen niet eens werd gebruikt voor Soweto zelf. De torens worden nu niet meer gebruikt, je kunt er vanaf bungeejumpen en er is een relaxte bar waar feestjes worden gehouden. Vervolgens reden we langs het huis van Winnie Mandela en langs een van de huizen van Nelson Mandela, welke ook als museum dient. Toen reden we langs de plek waar de 13-jarige Hector Pieterson werd doodgeschoten door politieagenten in 1976. In het kort werd er toen besloten dat Afrikaans de voertaal zou worden op scholen. Dus alle kinderen zouden les krijgen in het Afrikaans. Stel je voor dat je opgroeit met Zulu of Xhosa of een andere Afrikaanse taal en je moet ineens je wiskunde en natuurkunde in een onbekende taal gaan doen... Hier kwamen de Sowetans tegen in opstand, en de jeugd ging de straat op om te protesteren. Een handjevol politieagenten ging de straat op en toen is Hector dus doodgeschoten. Dit heeft tot veel geleid in de geschiedenis rondom Apartheid etc. Het leidde tot meer opstand, meer ellende, meer doden en gewonden. Na deze plek te hebben gezien zijn Masilo en ik naar het Hector Pieterson museum gegaan. Erg indrukwekkend...en humbling..en naar...en heftig...die Apartheid joh, onvoorstelbaar. Om even wat dingen te noemen die me zo te binnen schieten: De overheid gaf R642 uit aan iedere blanke leerling en R42 aan iedere zwarte leerling. En ze voerden Afrikaans in als voertaal op de scholen terwijl bijna geen enkele leraar Afrikaans sprak... Ik heb veel gezien, geleerd, gehoord en ben onder de indruk! Hierna was het tijd voor een echte braai. Bij een slager koop je lappen vlees en worstjes, je gooit ze buiten naast de slager op de aanwezige barbecue, je bestelt een paar borden pap en saus en je gaat thuis in je eigen tuin zitten eten. Ik heb heerlijk gegeten, gedronken, gekletst, van de ondergaande zon genoten en voor mijn gevoel Soweto goed gezien omdat ik met locals op pad was, in hun huis en tuin kwam, met hun families heb gekletst en levensverhalen heb gehoord. Toch heel anders dan een door een backpackers hostel georganiseerd tripje denk ik! We werden uitgenodigd om morgen naar een toneelstuk in het nieuwe Soweto Theatre te komen kijken, dus misschien gaan we morgen weer deze kant op!
Uiteindelijk zijn we dinsdag niet naar Soweto gegaan en we hebben een betere auto gehuurd. Daarmee zijn we woensdag richting Durban vertrokken en daar ben ik nu!
Ik zie dat het toch weer een enorm verhaal is geworden, petje af voor diegene die het tot en met deze laatste zinnen volhoudt;)
Veel liefs uit een zonnig en warm Durban!