Loving South Africa!!!

Hoi allen!
Wow, wat heb ik een boel te vertellen! De afgelopen weken niet echt de gelegenheid gehad om lang achter een computer te zitten om te schrijven...
En nu heb ik ook niet echt veel tijd, maar zal even rap typen;)
Goed, Coffee Bay... Dat was euh...een maand geleden? Coffee Bay is mijn paradijs, wat een fantastisch stukje wereld. De hele Transkei (het gebied) is adembenemend mooi. Echt Afrika...heuvels, Afrikaanse huisjes, mooie mensen, wow! In het hostel the Coffee Shack is het party all the time. Echt super gezellige mensen, alleen maar locals als werknemers, dus Afrikaanse muziek de hele dag door en heerlijk Afrikaans eten. In Coffee Bay heb ik me van zondag de 17e tot vrijdag 22e prima vermaakt. Voetbal kijken, op een bewolkte dag met een stel spelletjes zitten doen en zitten kaarten en verder van het mooie weer genoten. Vanuit het hostel heb ik de wandeling naar "Hole in the Wall" gemaakt. Drie uur lang langs de kustlijn heuvel op en heuvel af, schitterend! Gids Jerry vertelde over de planten en de omgeving en we stopten hier en daar om foto's te kunnen nemen. We kwamen langs "Baby Hole in the Wall", een waterval waar geen water vanaf viel en vervolgens bij Hole in the Wall. Helaas waren de golven te groot om vanaf een rots in the Hole te mogen springen. Dus vanaf het strand hebben we in de motregen, met versgemaakte tosti's van het uitzicht genoten. Vervolgens met z'n allen in een open junglebus over een erg hobbelig weggetje terug naar het hostel.
Elke avond was het eigenlijk groot feest. De locals die in de buurt wonen of bij de nabijgelegen hostels werken kwamen ook elke avond voor een drankje en een dansje. Erg gezellig, minder fijn voor de bankrekening aangezien ze met een systeem werken waarbij je achteraf betaalt;) Aan het eind van die week besloten een aantal mensen uit de Shack naar Port St Johns te gaan voor het weekend, daar was een tranceparty. Na mijn avontuur met de shuttle die niet kwam, had ik Port St Johns van mijn lijstje geschrapt, maar ja...voor een feestje ben ik altijd in;) Twee meiden waren met een local naar Port St Johns gaan wandelen, een aantal lui gingen vrijdag en ik besloot met locals Joseph en Juda zaterdag met taxi's te gaan.
Zaterdag de 23e zouden we rond 9uur vertrekken. Vroeg uit de veren om met een aantal vissers mee de rotsen op te gaan en vervolgens ervoor gezorgd dat ik rond half 10 klaar was. Uiteindelijk kwamen J&J om half twaalf aanzetten (Africa Time noemen ze dat;)) en kon ons avontuur beginnen. Port St Johns en Coffee Bay liggen maar 60km uit elkaar, maar om er te komen moet je of lopen, of met een taxi eerst naar Mthatha en dan met een taxi door. Bepakt met rugzakken en twee djembe's propten we ons in een taxi. Zo grappig dat die busjes 15 stoelen hebben, maar dat de stoelen niet zijn aangepast op de gemiddelde vrouwelijke Afrikaanse kont.. Serieus, zitten er twee van die big mama's met ongeveer 10cm ruimte tussen hen, wordt er verwacht dat mijn achterwerk daar nog wel tussen past. Ga maar zitten hoor, na een paar potholes in de weg zit je er wel tussen en kunnen jullie allemaal geen kant op!
Maar goed, overgestapt in Mthanduli ofzo, ik was blij dat ik met die locals mee was, als blanke vrouw alleen wil je zo'n tripje toch minder snel maken... Je moet redelijk wat tijd uittrekken voor zo'n tocht, de taxi's rijden namelijk pas als ze vol zijn. Dus het kan maar zo dat je twee uur moet wachten op meer passagiers.
Vanaf Mthanduli naar Mthatha. Daar zijn we uitgestapt bij Juda's huis om nog wat (lees: wiet) op te halen. Toen naar een supermarkt om eten voor de komende dagen te halen (Joseph houdt van koken, he, wat vervelend;)) en door naar de volgende taxitstandplaats. Terwijl we daar aan de rand van Mthatha liepen, wat niet een superfijne stad schijnt te zijn, zagen we een man op de grond liggen. Het leek alsof hij met zijn hoofd op een rode deken of trui lag. Toen we dichterbij kwamen zag ik dat dat rode een grote plas bloed was... Meneer lag daar met zijn ogen open, een gat in zijn voorhoofd, dood... Wow, mijn maag draaide zich spontaan om. Mijn eerste instinkt was om neer te knielen om te kijken of ik iets kon doen. Maar iedereen liep gewoon langs hem, en J&J keken bezorgd om zich heen om te zien of de schutter nog in de buurt was. Ik wist dat de man dood was, dus ben ook maar doorgelopen, met een gigantische knoop in mijn maag. De mannen vroegen aan een man wat er was gebeurd, blijkbaar had deze gast iets proberen te jatten en was ie gepakt...Bam, kogel in je voorhoofd... Poe zeg, echt wel ff een schok.
Volgende taxi was gauw gefikst en vertrok meteen. Wederom achterin gepropt nog even de oogjes dichtgedaan en wakker geworden met de mooie omgeving van Port St Johns als uitzicht. Ook wederom een schitterende plek!
Bij het hostel aangekomen hoorden we al wat muziek en zagen we onze maatjes uit de Shack al dansen op het terras. Bij het hostel lekker gegeten wat de mannen hadden gekookt en 's avonds met een man of tien achter in de pick-up truck (bakkie) van de eigenaar van het hostel naar de trance party. Vage locatie, vage mensen, maar super feestje!
De dag erna spontaan met zeven mensen (we werden een rainbow nation genoemd met al onze verschillende kleuren en achtergronden:)) aan de wandel gegaan. Besloten om een township in te gaan en daar werden we door een vrouwtje uitgenodigd in haar kleine huisje. De gastvrijheid is indrukwekkend. Ze maakte koffie voor ons, had wat vlees en boterhammen en deelde dus eigenlijk alles wat ze zelf had. Ze vertelde over haar leven en we zaten heerlijk met zn allen voor haar huisje op de grond te kletsen en te genieten. Daarna hebben we een lift in een bakkie geregeld naar een ander hostel. Ook weer gezelligeheid alom, drums, lekker eten, mooi uitzicht, heerlijk! Toen van die eigenaar een lift terug gekregen en zo ben je weer een hele dag op pad. 's Avonds lekker potje poolen en drankjes doen.
Maandag de 25e werd ik mn nest uitgetrokken, we gaan naar een waterval! Aangezien J&J een uitgebreid ontbijt voor ons maakten, was de rest van de groep al vertrokken en zouden wij er wel achteraan hobbelen. Nou, dat heb ik geweten. Berggeit Joseph met zijn lange benen voorop, ik met mijn kater en slechte conditie er achteraan en grappige Juda waar ik steeds om in een deuk lag achter mij. Al met al hield ik ze nog best goed bij en hadden we de rest van de groep gauw bij gehaald. "We gaan naar een waterval" betekende eigenlijk dat we een pittige tocht door de jungle over smalle paadjes met steile afgronden ernaast en met glibberige boomstammen waar je over en onderdoor moest klauteren, naar een ijskoud stroompje water maakten. Maar het was de moeite waard, de hele wandeling was erg mooi. De diehards onder ons sprongen van de rotsen van de waterval naar beneden. Natuurlijk had ik dat ook gedaan als ik had geweten dat we van de waterval konden springen. Dat had niemand me verteld, dus ik had mn bikini niet mee...
Weer beneden hebben we lekker zitten lunchen bij een klein barretje, toen gauw naar het hostel om warme truien en drankjes te halen en meteen in de bakkie van de eigenaar met zijn allen naar de verlaten landingsbaan op een berg om de zonsondergang te gaan bewonderen. Wow, wat een avond...Samen op een stel rotsen, drums en didgeridoo erbij, lekkere drankjes, gezellige mensen en dan dat uitzicht....wow....adembenemend! We hebben echt zitten genieten met zijn allen! 's Avonds weer gezellig in het hostel met zijn allen.
Dinsdag de 26e terug gereisd naar Coffee Bay, wederom een hele onderneming, maar we waren voor het donker terug. Ik werd ditmaal in een kamer met zeven mannen gestopt...Die nacht was het groot feest. De gast boven mij bracht een meisje mee, ik bereidde me voor op wat actie boven me, maar wonder boven wonder vielen ze in slaap. Even later werd ik wakker van een grote "bonk", madame was uit het stapelbed gedonderd! Zo zat als een aap probeerde ze op te staan, viel weer, lag een tijdje languit, kwam weer overeind, probeerde bij de een in bed te kruipen, bij de volgende in bed te kruipen, bij mij in bed te kruipen...Toen ze zich redelijk rustig hield al zittend op het bed van mijn NL achterbuurman deed ik mn ogen weer dicht. Toen ik even later ff spiekte wat ze aan het doen was zag ik een witte kont voor me terwijl ze haar broek optrok....hmm... "zeg, NL achterbuurman, heb je enig idee wat ze zojuist deed toen ze op je bed zat?" Euh nee, hoezo? "Nou, ze trekt nu haar broek op.." En ja hoor, bij het licht van de mobiel ontdekte achterbuurman een grote natte plek op zijn bed! Gatver, godver, whaaa!!! Bovenbuurman besloot nadat ie alles had aanschouwt dat hij madame wel mee zou nemen naar buiten. Wij ontdekten dat niet alleen het bed van de NL'er, maar ook de rugzak daaronder zeiknat waren. Ik vond dat de NL'er in het bed van mijn bovenbuurman moest kruipen, maar hij zei dat ie dat niet kon omdat er gister iemand in de rugzak van die jongen had geplast...Waar de fuck ben ik beland??? Whaaa!!! NL'er kroop in het bed van een Duitser. Toen ik net weer sliep kwam de Duitser thuis, die kroop bij zijn Duitse vriend in bed en zo hebben we toch nog een paar uur kunnen slapen.
Ik heb nog een dag een wandeling naar de Mapuzi Cliffs and Caves gedaan. Wederom een schitterende wandeling. Bij de Cliffs vanaf 7 meter de golven in gesprongen en mijn kuit opengehaald aan de rotsen. Maar dat was de moeite waard! Na nog een nacht in de Shack waren ze volgeboekt en kon ik dus niet blijven. Voor de laatste vier dagen in Coffee Bay heb ik besloten een tent bij Jah Drums te huren, waar local Joseph woont. Heerlijk mijn eigen plekje in een rustig hostel dat net een beetje begint te lopen. Dat waren heerlijke dagen, ik heb gewandeld, gezwommen in zee, gedrumd met de mannen van Jah Drums en 's avonds genoten van de drukte bij de Shack.
Maandag 2 juli kon ik mezelf toch echt zover krijgen om verder te reizen. Maar Coffee Bay is zeker weten een plek waar ik naar terug wil keren.
Na een dag reizen kwam ik 's avonds aan in Chintsa. Wederom een mooie kustplaats, maar niets vergeleken bij Coffee Bay;) Gezellige mensen, gezellig hostel. De dagen erop genoten van lange strandwandelingen, de mooie uitzichten, rustig een boek lezen en al mijn indrukken van de afgelopen weken verwerken. Het was leuk met Australische Katie, Schotse Jenna en Zuid Afrikaanse Cobus. Cobus reed in zijn eentje door zijn land en zijn volgende doel was Hogsback. He, wat een toeval, daar ga ik ook heen...Jenna en ik besloten Cobus' aanbod van een lift aan te nemen en vrijdag 6 julie gingen we met zijn drieen op weg. Cobus' 4WD houdt van dirtroads en of the beaten track routes, dus daar gingen we, dwars door de bergen richting Hogsback. Het was echt geweldig, ik stuiterde achterin de auto, de weg leek steeds minder op een weg, tot we op een gegeven moment echt binnen in een dichtbegroeid woud stonden. Er lag een omgevallen boom op de "weg" dus we konden niet verder:( In zijn achteruit het hele pad terug, omgekeerd en toen toch maar via een geasfalteerde weg naar Hogsback. Hogsback ligt in het binnenland, het is een schitterend klein magisch dorpje. Beetje Harry Potter/LOTR style zeg maar. We kwamen aan net voor het donker, hebben nog even van de mooie omgeving kunnen genieten en hebben ons 's avonds bij het vuur genesteld. Compleet een andere omgeving, maar wederom schitterend!
Zaterdag de 7e: regen, regen en nog eens regen. Terwijl Cobus en Jenna zich waagden aan een wandeltocht door het regenwoud langs alle watervallen, heb ik me bij de open haard genesteld, met Cobus' laptop, om de hele dag foto's te uploaden en een blog te schrijven. Jammer van het weer, maar het was toch een fijne dag, zulke dagen heb je af en toe ook nodig...
Zondag de 8e was het mooi weer, ik maakte me dus op voor een dag wandelen. Het was echt heerlijk, er was verder niemand te bekennen, dus ik liep in mijn eentje over de modderige paadjes naar alle watervallen. Sommigen waren makkelijk te bereiken, voor Bridal Veil Falls moest ik een heuse rotswand beklimmen. Daarbij werd het "pad" niet heel goed aangegeven, dus op mijn weg naar beneden raakte ik soort van verdwaald haha...Dan loop ik keihard mijn operaversie van "the lion sleeps tonight" te bleren en realiseer ik me ineens dat ik op de heenweg echt niet op mijn knieen onder twee boomstammen door de modder ben gewurmd...hmm...stukje terug omhoog (gaat lastig als je je net van een gladde rots een paar meter naar beneden hebt laten glijden) en toen toch het pad weer gevonden.
Bij de volgende waterval gleed ik eerst met mijn voet in het water, vervolgens moest ik plassen en bedacht ik dat ik de afgelopen drie uur alleen apen heb gezien, dus ik kon makkelijk gewoon ergens mijn broek laten zakken. En terwijl ik daar gehurkt zat kwam er ineens een gezin aangewandeld...ajj...embarassing!! Haha...gauw broek omhoog en al wandelend mn knoop en gulp dicht. Eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen bedacht ik dat ik het tweede deel van de dagwandeling maar niet ging doen. Mijn beentjes hadden er genoeg van, plus, ik moest nog helemaal terug lopen. Via een onverharde modderweg, een aantal jonge stieren ontwijkend kwam ik weer in het dorp. Ik heb wat winkeltjes bezocht en ben naar het bomenmuseum gelopen. Daar even rondgewandeld en vervolgens bedacht dat het genoeg was voor vandaag. Terug bij het hostel een warme douche en met een glas wijn en een vers gebakken pizza bij de open haard.
Maandag de 9e reed Cobus toevallig richting Storms River. Ik wilde daar ook heen en als ik met de Baz Bus zou gaan zou ik een verplichte overnachting in Port Elizabeth (waar geen bal te beleven is) hebben. Jenna en ik zijn dus weer ingestapt en na een paar uur rijden kwamen we in Storms River. We hebben even staan kijken bij de van de brug springende bungy'ers bij Bloukrans. Dat is de bungy die we de volgende dag zouden gaan doen. Bij het zien van de brug wilde ik mezelf er natuurlijk meteen af storten, maar ik heb me ingehouden.
Het hostel was best duur, maar gezellig. Ik heb een tijd zitten lezen en 's avonds hebben we met een stel andere (nogal vreemde) gasten gepoold.
De volgende dag, dinsdag de 10e was het zover: World's Highest Bungy, the Bloukrans Bridge, 216m!!! Australische Katie was ook in Storms River en ze had met de sprong gewacht tot wij er waren. Rond tien uur die kant op en we mochten met de trip van 11uur mee. De wandeling over een bruggetje onder de echte grote brug was best eng. Meeverend gaas met daaronder de diepte...hmm... Eenmaal bij de bungy werden we nerveus, we gaan echt bijna! De enthousiaste mannen en de keiharde stampmuziek namen wat van de zenuwen weg. Ik vond natuurlijk dat ik veel te lang moest wachten, ik wilde het liefst als eerste! Als een van de laatsten mocht ik eindelijk. Ze binden zachte dingen om je enkels, daaromheen gaat een soort van band die 60ton ofzo moet kunnen houden en dan komt er een veiligheidskoord van je enkels naar je harnas. En dan hops je ondersteund door twee grote mannen naar het randje, daar doen ze het elastiek vast, je hopst nog even verder, gaat met je tenen over de rand, doet je armen wijd voor je en dan....5,4,3,2,1...BUNGYYYYY!!!! WHAAAAAA, dan duik je dus de leegte in! Met 216 meter onder je een ravijn met boompjes en een watertje die wel heel rap veranderen in bomen en een rivier;) Wat een adrenaline, wat een fantastisch gevoel, en wat een gil!!! Het was echt super, minder eng dan toen in Nieuw Zeeland een paar jaar geleden, maar echt supergaaf! Dan word je opgehaald door een mannetje aan een koord en word je samen omhoog getakeld.
Iedereen kwam echt met een grote grijns op zijn gezicht weer boven!
Na de bungy een trui gekocht, de dvd gekocht met mijn sprong (jammer dat de gil niet wordt vastgelegd) en geluncht. Toen terug naar het hostel en besloten om met een stel de township in te wandelen. Gelokt door keiharde Afrikaanse beats liepen we een shebean (kroeg/liquorstore) in. De locals vonden ons interessant en wij hen. Na een praatje hier en daar was het ijs gebroken en hebben we samen gepoold, NL Vincent haalde zijn beste kaarttrucs tevoorschijn en deed iedereen versteld staan. Er kwamen steeds meer mensen naar de kroeg en iedereen was onder de indruk van zijn magische kunsten! Lekker een biertje erbij, dansen met een lokale "gek" (een vrouwtje met een band met blond haar om haar hals die iedereen wilde knuffelen en onverstaanbaar was) en veel foto's maken... Op een gegeven moment zag ik vanuit mijn ooghoek Sinterklaas! Serieus, voor een fractie van een tel dacht ik dat! Een gast met een rode trui op een wit paard...hij besloot om ook even de kroeg in de komen...hoe bizar haha! Fantastisch!!
Toen het begon te schemeren zijn we terug gelopen naar het hostel. 's Avonds om het giga kampvuur buiten gezeten.
Woensdag de 11e: regen, regen en nog eens regen! Afscheid genomen van Katie.. en toch maar weer bij Cobus ingestapt want die ging naar Knysna en daar wilde ik ook heen... We kwamen al snel in Knysna. Daar was het weer ook klote, maar we zijn er toch opuit gegaan. Een beetje langs het water gewandeld, geluncht door het dorp, winkeltjes bekeken, boodschappen gedaan, mijn haar laten knippen, films gehuurd en 's avonds onze kamer omgetoverd tot bios. Popcorn erbij en zo uren films zitten kijken.
Donderdag de 12e uitgecheckt, het was mooi weer! Langs de kust van Knysna hebben we een aantal schitterende wandelingen gemaakt en zijn tenslotte doorgereden naar Sedgefield. Wederom een hostel pal aan zee. Jenna en ik hebben nog meer van het mooie weer genoten dus we hebben een paar uur over het kilometers lange strand gewandeld.
's Avonds lekker bij het haardvuur in de bar!
Vrijdag de 13e besloot ik dat het tijd was om weer van de diensten van de Baz Bus gebruik te gaan maken. Ik heb tenslotte voor het ticket betaald en ik wilde mijn laatste trip gaan maken, op naar Kaapstad. Afscheid genomen dus van Jenna en Cobus en rond 2uur werd ik opgehaald. Ik had me voorbereid op een lange dag achterin uitgestrekt op vier stoelen...werkelijkheid bleek een bomvolle bus, dus hutje mutje tegen elkaar aan:( 's Avonds rond tien uur ingecheckt bij Long Street Backpackers in de party straat van Kaapstad. Daar vond ik meteen buddy Katie die aan het kaarten was met een stel Hollanders. Die avond op tijd naar bed, en vanaf zaterdag de 14e begon het feesten in Cape Town. Daar ga ik een volgende keer over vertellen.
Ik ben inmiddels anderhalve week in Kaapstad en vertrek over twee dagen naar Zanzibar. Kaapstad is heerlijk, mooi, schoon, voelt veilig en heeft fijne mensen. Maar voor mij is het te Westers, het voelt niet echt als Afrika...
Ik heb ontzettend zin in het volgende hoofdstuk van mijn reis; vrijwilligerswerk doen! Ik hoop snel foto's te kunnen uploaden op Facebook!
Take care allemaal!!
x