Nairobi en safari

Jaaaa, daar ben ik 'weer';) Man, wat valt er nog veel te vertellen! En over vijf weken vliegen we al naar Amsterdam! Ik denk dat ik het dus maar even anders aan ga pakken... meer in grote lijnen vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt.

Here we go:
Ik had dus nog een weekje in het weeshuis in Nairobi te gaan. Een kort weekje welteverstaan want ik wilde op safari en ik zou of op donderdag al vertrekken, of op vrijdag. Ik hoopte dus dat ik nog het een en ander kon bijdragen. Ik ging telkens maar niet te vroeg naar het tehuis want dan moest ik nog een keer ontbijten. Dan kreeg ik een kom 'porridge' voor mijn neus (ik ben een van de weinige mzungu’s die het lekker vindt;)) en een stapel boterhammen met boter en pindakaas. Maandag 3 september heb ik een kort dagje gehad omdat ik me niet zo lekker voelde. Na een dag meehelpen met de bergen wasgoed in het weeshuis, moest ik thuis ook nog aan de bak...oh wat mis ik mijn wasmachine... Ik dook vervolgens vroeg mijn nest in want ik werd echt gek van die tv. De hele dag vals zingende lui met foute dansjes...

Dinsdag de 4e werd ik keivroeg wakker. Ik werd wakker gebeld, door mijn moeder, dacht ik... Ik hoorde een huilend “hallo“ en vervolgens werd de verbinding verbroken...Heb ik me tien minuten lang allerlei ellendige scenario’s in mijn hoofd gehaald! Man, ik dacht echt dat er iemand dood was! Ik meende dat ik vlug mijn tas zou moeten pakken en met de eerste beschikbare vlucht naar Amsterdam moest... Toen ik niet werd terug gebeld heb ik mijn moeder maar ge-sms't en toen bleek dat ik haar wakker sms'te om half zes ‘s ochtends...ze had me helemaal niet gebeld! En ik zou zweren dat zij het was! Er was dus gelukkig helemaal niets aan de hand! Fieuw... Ook nog even andere mensen ge-sms't, maar niemand had me gebeld... Strange!
Er volgde in ieder geval wel een productief dagje. Eerst heb ik met de kleinste kindjes een schrijflesje gedaan. We oefenden met alle getallen en ik leerde ze woordjes als “sun“, “chair“ en “head“. Een jongetje wilde ook graag een bijdrage leveren en bedacht “kitchen utensils“ om te leren schrijven. Toen ik het eenmaal voor hem op het bord had geschreven bedacht ie zich...dat was toch te moeilijk haha!
Later heb ik de raamkozijnen en nog de buitenkant van het huis helpen schilderen. Het gaat er echt top uit zien! En het blijft leuk want alle kids willen je maar wat graag helpen!
Inmiddels had ik ook zo ongeveer besloten om na mijn maand in Kenia terug te gaan naar Zanzibar, naar Othman. We hielden veel contact en we wilden echt gaan bekijken of er echt iets is tussen ons

Woensdag was gelukkig nog niet mijn laatste dag bij de kids. Er kwamen namelijk twee mannen van een tour operator met Daniel mee naar Faraja om met mij de opties te bespreken, en ik kon kiezen voor een driedaagse safari in de Maasai Mara van vrijdag tot zondag. Al kost het een bom duiten, ik heb maar geboekt. Je moet in Afrika toch op zijn minst een keer op safari, en ik had het in Zuid Afrika overgeslagen omdat men zei dat Kenia/Tanzania echt gaver is.
Na wederom een dagje schilderen kon ik ‘s avonds bezig met foto’s op Facebook zetten en blogjes schrijven. Ik blijf mijn gezin bijzonder vinden. Vader wilde ineens geld van mij lenen (dat hoort gewoon niet bij vrijwilligers die al betalen voor hun verblijf), ik snap niet hoe die kinderen nog functioneren nadat ze elke avond niet voor tienen in bed liggen en er voor zessen al weer uit zijn, en moeder gaat op de vreemdste tijden heel hardop in een soort van trance zitten bidden, soms wel een half uur lang, al dan niet gepaard met tranen en luid gesnik. Maar goed, ze zorgden goed voor me, dus ik ben ze natuurlijk dankbaar!

Donderdag 6 september; toch echt mijn laatste dag bij Faraja... Het plan was om niet al te hard te werken, uitgebreid afscheid te nemen en dan met Daniel naar de film te gaan. Natuurlijk liep het anders;) Ik heb mijn verfwerk af gekregen en heb vervolgens lekker met de kids voor de tv zitten lunchen. Daniel wilde nog met mom Mora spreken en ik moest natuurlijk afscheid nemen. Ik zei om drie uur al dat het niets zou worden met die film (van vijf uur), maar Daniel bleef positief. Een uur later wist ik zeker dat die film niets werd, dus heb ik nog uitgebreid met mom en John (een oude man die het papierwerk van het tehuis doet) zitten praten. Ze vinden me zo geweldig, ik ben zo’n harde werker, niet een echte mzungu, ik ben “made for Africa“, ik moet mijn moeder bedanken voor mij en ik moet gewoon terug komen;) Als ik terug kom hoef ik niet officieel vrijwilliger te worden, ik kan gewoon aan komen zetten, mag bij mom in bed, geen probleem! Haha...oke oke, genoeg... Goed afscheid genomen dus, email adressen en nummers uitgewisseld en toen met Daniel op pad. Hij wilde serieus nog naar de bios. Ik heb hem overgehaald om gewoon in Ngong in een fout local barretje wat te gaan drinken. Eigenlijk wilde ie eerst naar huis (das minstens een uur reizen) om zich om te kleden...wat een figuur zeg. Niks daarvan, gewoon zitten en drinken!;) Het was gezellig, Daniel begon na z’n eerste Smirnoffje al wat te lallen en zijn complimenten naar mij werden uitgebreider en werden met nog meer regelmaat geuit. Pff.. Maar het was wel echt gezellig. We hebben nog een bordje rundvlees met ugali (Zuid Afrikaanse pap, gewoon smakeloze “klei“;)) gedeeld en toen ging ik naar huis. Een kleine rugzak ingepakt voor mijn grote safari avontuur en toen kon ik met een beetje zenuwen mijn bed in kruipen...

Vrijdag 7 september was het vroeg dag! Met mijn rugzakje in een matatu en na anderhalf uur was ik, nadat ik me ergens bij Daniel had gevoegd, in het centrum. We werden opgewacht door een vrouw en die bracht ons naar het kantoor van de tour operator. Drie hoog, achttien achter, zes keer de hoek om en dan de vijftiende deur rechts...dat had ik dus nooit zelf gevonden! Om half 9 gingen we samen buiten staan om mijn safari“jeep“ op te wachten en even later kwam daar een oud busje met een pop-up dak aan rijden...Dat was dus mijn jeep... Met chauffeur en gids Eric en vijf Roemeense vrienden ging ik op pad. Mijn eerste indruk was niet heel positief, maar ik weet dat mijn eerste indruk vaak heel verkeerd is, dus ik ging er maar gewoon lekker bij zitten. Na een korte pauze bij een supermarkt om wat proviand in te slaan gingen we dan echt. Dacht ik... We moesten bij een tankstation nog twee Japanners oppikken en toen konden we echt gaan! Na een kort ritje kwamen we al bij onze eerste stop, de Rift Valley. Een gigantische vallei die van Israel tot aan Mozambique loopt. Een bijzonder idee, maar niet heel boeiend om te zien.
Rond een uur kwamen we in Narok, een stad waar alle safari'ende mzungu’s in hetzelfde restaurant bij elkaar komen om te lunchen. Ik had in tijden niet zoveel blanken bij elkaar gezien en moest echt even wennen... Na de lunch moesten we nog een tijd wachten omdat Eric de auto moest laten maken...dat klonk niet veelbelovend, maar toen hij na een uur terug kwam verzekerde hij ons ervan dat de auto nu klaar was voor de safari.
Tijdens het laatste deel van de rit werd het landschap steeds leger...hier en daar een Maasai dorpje en af en toe wat jochies met vee langs de weg. Het allerlaatste stuk bestond uit een erg hobbelige weg, maar Eric vermeed die gelukkig door over zandpaadjes langs de weg te rijden. Rond vijf uur waren we in het Maasai dorp. Overal hutjes in grote cirkels bij elkaar, mannen met kleden in de mooiste kleuren om zich heen en daartussen allemaal tentenkampen voor alle safari'ende mensen. We mochten onze spullen even droppen (iedereen kreeg een eigen tent met relaxte bedden en een eigen badkamer, met warme douche!) en moesten meteen weer richting onze auto omdat we dan nog net op tijd zouden zijn voor een avond-game-drive. Na een kwartiertje rijden kwamen we bij de poort van het Maasai Mara National Park. Eric moest praten als Brugman, want men vond dat we te laat waren, maar uiteindelijk mochten we toch naar binnen! En daar, meteen al, overal wildebeests, impala’s, antilopen, hartebeests etc. Fantastisch!!! Even later een groep giraffen...man wat een grote beesten! En ze moeten gewoon hun poten wijd doen om te kunnen drinken! Via een soort van radio-systeem hield Eric contact met andere gidsen en hij kreeg te horen dat er een leeuw was gesignaleerd! En hoe men dan uitlegt aan de ander waar dat beest zich precies bevindt...geen idee! Maar, daar was ie dus...een jong mannetje! Wow! Machtig mooi beest! Druk met een maaltje liet hij zich onverstoorbaar fotograferen. Echt...wow, onbeschrijfbaar gevoel! Daar sta je dan, een paar meter verwijderd van de king of the jungle!
Even later vonden we nog twee mannetjes waar de eerste zich op een gegeven moment ook bij voegde, de zon ging onder...dit is Afrika! Echt, genieten!
Tijdens ons eerste uurtje in de Mara hadden we al zoveel gezien, dat beloofde wat!
‘s Avonds werd ons diner geserveerd in een eetzaal. We hebben gezellig gekletst, maar aangezien het best fris was dook iedereen bijtijds zijn bed in.

Zaterdag de 8e was ik vroeg wakker, voor de wekker zelfs, met van die koude vakantiebibbers die ik vroeger altijd had als we naar Spanje vertrokken. Om half acht moesten we bij de auto zijn, dus toen het ontbijt enigszins laat werd geserveerd moesten we haasten. Ik stond netjes om half acht bij de auto (had het zelfs nog voor elkaar gekregen om snel wat make-up op te doen, voor het eerst sinds weken...moet er wel goed uitzien voor die beestjes natuurlijk), maar was helaas de enige. Die Roemenen kwamen pas om vijf voor acht aanzetten... “Africa-time“ geldt toch niet voor Europeanen?! Bloed irritant! Vooral omdat ik wist dat een van die lui straks bij ieder beest zou gaan lopen piepen dat we nog even iets langer moeten wachten voor de perfecte foto...Anyway, uiteindelijk weer het park in, met zo’n driehonderd andere busjes;) Hoe toeristisch kan iets aanvoelen? Alle beestjes van gister zagen we nu ook. Van de wildebeests zagen we er op een gegeven moment duizenden, met af en toe een zebra er tussen. Deze wildebeests komen vanuit de Serengeti in Tanzania de grens over om hier gras te vinden. Echt, wat een machtig mooi gezicht...van die imposante beesten zover je kunt kijken! Even later vonden we een cheetah, wow! Eerst zat ie verborgen in een struik, maar even later ging hij drinken bij een stroompje en kwam dichterbij om te poseren. Ook weer zo’n onwerkelijk moment. Toen was het tijd voor de olifanten! Ik was blij dat we Eric hadden want die herkende in een vlekje op een heuveltje in de verte een “elephant!!“, dus op, er naartoe! We moesten wat moeite doen om het beest op de gevoelige plaat te krijgen, dus Eric manoeuvreerde de auto wat heen en weer zodat wij betere foto’s konden proberen te maken, tot ie ineens zei “wait wait and be quiet!“. Hij draaide de auto nog een klein stukje en daar zagen we ineens twee grote olifanten en een kleintje pal achter ons!!! Wow!!! Dan mag de leeuw de king of the jungle zijn, ik was zwaar onder de indruk van deze grote imposante beesten! Uiteindelijk bleken we temidden van een groep van acht te staan en we hebben echt wel een kwartier staan kijken. Wow!
Toen reden we naar een rivier die de grens met Tanzania en dus met de Serengeti vormt. Daar gingen we vlakbij een groep wildebeests zitten lunchen en even later gingen we met een gids langs de rivier wandelen. In de rivier wemelde het van de nijlpaarden. Ook al van die machtig mooie dieren! Iets verderop vonden we nog wat grote krokodillen, zo’n zes meter lang per stuk;) Hierna langzaamaan terug richting ons kamp. Onderweg kwamen we vast te zitten en moesten we de auto dus duwen. We hebben nog wat andere groepen (Aziaten die stug bleven zitten) geholpen en nog mogen genieten van een gigantische kudde olifanten, twee vrouwtjesleeuwen en nog een cheetah!
Eenmaal terug in het kamp koos ik ervoor om met een paar Maasaimannen hun dorp mee in te gaan voor een tour. Enorm commercieel natuurlijk, maar goed, het leek me wel leuk. We werden welkom geheten met een dans, kregen een leeuwenkop op ons hoofd en kregen les in vuur maken. Zo’n leeuwenkop wordt meegenomen uit de Mara op het moment dat een jongen echt man wordt en dus een leeuw weet te doden. Ook kwam ik eindelijk te weten waarom Maasaimannen altijd zo hoog springen....Wat blijkt? Hoe hoger je springt (ze hebben een bepaalde minimumgrens), des te minder je betaalt voor je vrouw! Als je gewoon springt betaal je tien koeien, als je hoog springt betaal je er maar zes! En hoe meer koeien je hebt, des te meer vrouwen je kunt kopen...De vrouwen bouwen de huizen en een man heeft al zijn huizen naast elkaar. Voor iedere vrouw met kinderen een huis. De familie van een man wordt afgebakend met een poort aan iedere kant. Wij werden bijvoorbeeld rondgeleid door een man met vijf huizen...meneer heeft dus vijf vrouwen en een stuk of vijftien kinderen.... Interessant... We mochten ook nog in de huisjes kijken. Kleine, donkere, bedompte hokjes, waar de kinderen samen ongeveer vier vierkante meter krijgen, terwijl de baby schapen, geiten en koeien een grote kamer in het huis krijgen:S Heel bijzonder! Maar mooi om mee te maken!
Terug in het kamp was het tijd voor een warme douche....de eerste in ruim een maand! Whaaa, zo lekker! Ik heb er wel twintig minuten onder gestaan! Na het avondeten al gauw onder de wol na een enerverende dag.

Zondag 9 september vroeg uit de veren voor een vroege ochtend game-drive. Het was deze ochtend eigenlijk te druk en we zagen weinig dieren. Met mijn mp3 in mijn oren hoefde ik even niet naar het Roemeens geklets te luisteren en creëerde ik met die opkomende zon en de Maasai Mara om me heen echt even een sta-stil-bij-Afrika-momentje...heerlijk! Toch nog een leeuwin en een cheetah gezien en toen was het tijd om terug te keren naar Nairobi.
Ik had inmiddels last van buikgriep, dus de terugreis was er nou niet een om over naar huis te schrijven. De paadjes leken hobbeliger en ditmaal stond er elke paar honderd meter wel een groepje Maasaimannen langs het pad om geld te innen. Ze hadden rotsblokken of prikkeltakken op de weg gelegd en haalden die pas weg als je betaalde....hoe slim... De hele tocht voelde ik me dus niet topfit en ik kon de slaap maar niet vatten. We gingen lunchen in dezelfde toko als afgelopen vrijdag, maar ik moest echt niet aan eten denken! Ik stapte daar bij een andere gids in de auto omdat mijn gids met de Roemenen doorging naar een ander deel van het land. Uiteindelijk waren we aan het eind van de middag weer in Nairobi en ik werd ergens in het centrum gedropt. Meneer de chauffeur was niet heel duidelijk over waar ik precies heen moest lopen om een matatu naar Ngong te vinden, maar gelukkig was Daniel in de buurt. Hij pikte me op, we moesten nog best een eind lopen naar de bushalte en we spraken af om morgen om half acht richting centrum te vertrekken. Daniel brengt me namelijk naar Mombasa! Ik dus uiteindelijk rond vijf uur thuis. Daar heb ik even gekletst met de familie, maar ik voelde me echt beroerd. Na een powernap van anderhalf uur was ik er weer een beetje. ‘s Avonds weer niet gegeten, maar ik voelde me wat beter. Gezellig met mom gekletst en wat foto’s bekeken op hun laptop. Later al mijn tassen ingepakt en toen maar naar bed met tollend hoofd...
Toen zaten mijn twee weken in Nairobi er al op!

Dan volgen er nog twee weken in Mombasa en nog een tijd op Zanzibar... Inmiddels ben ik in Oeganda, bij het project van Joanne. Het is heel bijzonder om hier te zijn, om te zien waar zij haar hart verloor en wat zij allemaal heeft bereikt hier....

Ik ben samen met Othman, hij heeft zijn paspoort en zijn visum voor Nederland, dus de komende vijf weken reizen we samen van hier naar Zuid Afrika! Het is heerlijk om samen te zijn, het zit echt goed tussen ons Hopelijk krijg ik snel de gelegenheid om over Mombasa te vertellen...

Heel veel liefs vanuit een regenachtig Oeganda!!!